నిరీక్షణ

ప్రియతమా

ఆశలదారాల్ని పట్టుకుని

గాల్లో ఎంత సేపని ఎగరనూ

నీ కోసం నే కన్నకలలు

గాలి సౌధాలే

నా పట్ల నీ స్పందన నిర్లిప్తతే

నాలో నేను జీవం పోసుకుని

ఎంత కాలమని

జీవించగలను

కలకంటి కంట నీరు

కొనగోటితో తుడుస్తావనే

ఆశ లేనే లేదు

నన్ను నేను ఓదార్చుకుని

ఎంత కాలం నచ్చ చెప్పుకోనూ

ఒక్క నాడయినా

నీ నుండి ఆప్యాయపు ఉంటుందనే

ఆశ లేనే లేదు

బ్రతుకుకు ఆశేలేనపుడు అది జీవితమే కాదు

అది జీవచ్సవపు

హృదయ ఘోష